Konie fryzyjskie

Pochodzenie: Dania, Niemcy, Holandia
Koń fryzyjski (fryz) pochodzi z Holandii (Fryzja). W hodowlach dopuszcza się maść wyłącznie karą, jednak w dwóch odmianach: krucza (wymagana u reproduktorów) i płowiejąca. Jest użytkowanym zaprzęgowo i wierzchowo koniem gorącokrwistym. Coraz częściej można je jednak spotkać na zawodach ujeżdżeniowych.
Fryzy pochodzą od prymitywnego konia leśnego, używane były niegdyś szczególnie przez germańskie i fryzyjskie jeździectwo jako konie ogólnoużytkowe. Do 1609 krzyżowano je z końmi Półwyspu Iberyjskiego (andaluzyjskie, lusitano). Fryz miał swój wkład w kształtowaniu brytyjskich ras kuców dales i fell, a poprzez old english black wziął także udział w tworzeniu shire. Oldenburg i dole gudbransdal są blisko spokrewnione z koniem fryzyjskim.
Wysokość: ok. 160 cm.
Cechy typowe: Efektowny, dość masywny koń o wysoko osadzonej, umięśnionej, grubej szyji. Maść zawsze kara. profil głowy prosty, czasami garbonosy. Obfite szczotki pęcinowe. U ogierów włosy grzywy i ogona zwykle pofalowane.